............

هر سال همینجوریه ...........

موقع مدرسه ها  ارزو دارم تابستون شه و تو

تابستون تو تک تک لحظه هام، تو تک تک غلط زدندای بی هدفم تو تختخواب

تو همه ی ثانیه هایی که الکی الکی به صفحه ی تلویزیون خیره شدم دلم برای مدرسه

برا دوستام برای زنگ تفریح و برای مجبور کردن فاطمه که بستنی دعوتمون کنه ،برای از پنجره بیرون

اومدنامون، برای پای تخته

برای زنگ ورزش برای تک تک ثانیه های خوب یا بد مدرسه تنگ میشه.

یه چند روزه که کودک هفت ساله ی وجودم داره وول وول میخوره مثل اول دبستان شوق پوشیدن کفشام

و پوشیدن فرمم و رفتن به مدرسه رو دارم .

امسال برای کتابام جلد اماده گرفتم و خیلی بد بود من اون صدای خخخخخخ چسبو

وقتی که باز میشه خیلی دوس دارم لذت خاص خودشو داره .....حساسیتام و اینکه

پرز نره لاش ..کج نشه و اه گوله شد و برا هر کتاب یه ساعت وقت گذاشتن رو

ترجیح می دم به انجام کار در دو دیقه ....

هنوز دفترامو نگرفتم ولی مهم هم نیست ابجیم میگه مهم مطالبه توشه نه جلد روش ....

خب من رو جلد حساسم ......

یا اینکه بهم میگه مثل این بچه هایی نباش که شیش رنگ خودکار دارن تو کیفشون

و میگه دوستشیه خودکار ابی زبرا داشت نه تو بحث رنگ

خودکار بود نه جلد دفتر و موفق شد..

.......

تابستونم تموم شد مطمئنم دلم برای بستنی و الافی و بیکاری هم خیلی تنگ میشه برا هندونه

هم فراوون